
Kimi zaman özlersin, geçmişte yaşadığın o güzel anıları.
Kimi zaman düşünürsün, geride bıraktığın o insanları.
Kimi zaman hatırlarsın, mutlulukla geçirdiğin o yılları.
Sana kazançtan çok kayıp yaratır hatırlamak. Kıyaslarsın geçmişle bugününü istemsizce. Hele bugünün, geçmişteki anıların kadar iyi hissettirmiyorsa oturur düşünürsün saatlerce. O zaman yaptığım neyi yapmıyorum bugün. Ya da o zaman yapmadığım neyi yapıyorum şu an… Acı verir kimi zaman eskisi gibi hissetmemek kimseye karşı. Kimseye aynı sevgiyi besleyemezsin kimi zaman, onları sevdiğin kadar sevemezsin. Kimi zaman da sen çok seversin ama karşılığını göremezsin. Düşünür durursun eski dostluklarını, hayatındaki o özel insanları. Fakat unuttuğun bir nokta vardır. Aklında hep iyi anılar kalır. Kötü yaşanmışlıkları düşünmezsin, getirmezsin aklına. Aslında neler yaşadın o çok değer verdiğin insanlarla, unutursun. Ne acılar yaşattılar sana, hatırlamazsın. Ne kadar üzdüler seni, kaç damla gözyaşı aktı gözlerinden, düşünmezsin. İnsan elindekilerin kıymetini bilmiyormuş dersin kendin için. Ama onların sana hak etmediğin şekilde davranmış olduklarını hafızandan silersin. Hepsi benim hatamdı diye kendi kendini aşağılarsın. Ama seni yarı yolda bırakanların onlar olduğunu anımsamazsın. Onlara yaptıklarımı hak etmediler diye kendini yargılarsın. Ama sana yapılanları hak etmediğin gerçeğini kabullenmezsin…
Geçmişi geri getirmemiz pek mümkün değil. Zaten getirebilseydik de o insanlar bıraktığın yerdeki kişiler olmayacaktı. Sen her geçen gün nasıl değişiyorsan, onlar da aynı şekilde yerlerinde saymıyorlar. Hiçbiri iki sene önceki insanlar değiller. Hiçbiri artık sana aynı sevgiyi beslemiyorlar. Acı ama gerçek bu. Hiçbiri senin onları sevdiğin kadar sevmediler belki de seni. Onlara verdiğin değeri vermediler belki de sana. Özlemek insanı yıpratan bir durumdur. Çünkü artık elinde olmayanı özlersin. Artık yanında olmayanı istersin…
Şu anda hayatında onlar kadar önemsediğin dostlukların olmayabilir. Şu anda hayatın sana değer vermeyen, seni önemsemeyen insanlardan oluşuyor olabilir. Şu anda verdiğin değeri geri alamıyor olabilirsin. Ama bu durum her zaman böyle devam edecek değil. Elbet senin de karşına çıkacak değerini bilecek insanlar. Belki bugün değil ama belki de çok yakında…
“İnsan sevgiyle yaşar.” Kanısına varmış Tolstoy. Haklı bulmadığım kısımları var ama bir yandan da gerçekten doğru. Benim tek isteğim sevgi görmek. Değer görmek. En azından hak ettiğimi görmek. Verdiğimi almak. Şu anda ise kalbimde kocaman bir boşluk var. Ailem sayesinde o boşluk azalıyor. Ailemiz bize koşulsuz sevgi besliyor. Ama herkes ister seçtiği ailesinden değer görmeyi. Arkadaşlarından, çevresindekilerden. Hak ettiğimi düşünüyorum bende sevilmeyi. Ama mesele hak etmekte değil sanırsam. Meselenin neyde olduğunu bilmiyorum. Sadece tek bir dileğim var. Sevilmek hak ettiğim gibi…
Comments